دوباره نوروز شد و سال جدید امد.فلسفه نوروز نو شدن فصل در ظاهر ، اما نو کردن خود در باطن است. کمی به سال گذشته نگاه کنیم و اشتباهات خود را مرور کرده و برای رفع ان سعی کنیم که از قدیم میگویند اصل ترقی، ساخت پل های شکست با تدبیر واندیشیدن دوباره است.اعجاب در دامپزشکی ایران بسیارند اما از همه موارد عجیب تر که سال گذشته با ان برخورد کردم ، صدور حکم زودهنگام توسط بعضی از همکاران عزیز است .حداقل 5 مورد حکم به خلاص نمودن حیوان بدون تلاش برای تشخیص و چندین نمونه قطع عضو. هر چه سر دامپزشک شلوغ تر صدور احکام نابجا بیشتر !
من به عنوان یک دامپزشک عمومی خود به بسیاری از جوانب دامپزشکی واقف نیستم . با پیشرفت علم دامپزشکی دیگر هیچ دامپزشکی نمیتواند ادعا کند که بر تمام جوانب این علم مسلط است. این دقیقا همان چیزی است که در پزشکی سالها ست اتفاق افتاده است.دیگر ابن سینای همه فن حریف معنی ندارد.
همین امر باعث میشود هر جا که به بن بست رسیدم ، یا به کتاب مراجعه کرده یا سریعا به همکار دیگری که در ان زمینه متبحر است رجوع کنم و با او مشاوره کنم. از او سوال میکنم یا بیمار را به او ارجاع میدهم. با این که کلینیک مجهز به دستگاه رادیولوژی است ، بیشتر موارد غیر اورژانسی را به مرکزی که اختصاص به تصویر برداری دامپزشکی دارد ، میفرستیم.
با این کار، بسیار نیز موفق بودیم ، در اصل از همکارانمان نیز مشاوره گرفتیم.در کشورهای پیشرفته نیز معمولا وقتی دامپزشک عمومی بعد از 3 بار مراجعه حیوان نتوانست بیماری را تشخیص یا ان را درمان کند ، سریعا او را به مراکز مجهز تر یا دانشگاهی ارجاع میدهند.
البته متاسفانه مراکز دانشگاهی یا مراکز مجهز تر در ایران کمک چندانی در این موارد یا نمیتوانند بکنند یا نمیخواهند بکنند.اما اگر چند وقتی در کار دامپزشکی دام کوچک در ایران مشغول باشید راه وچاه دستتان میاید. مثلا متوجه میشود که دکتر فلانی که متخصص نیز هست در چشم پزشکی وارد است و یا دکتر فلانی در قلب تبحر دارد.
هیچ چیزی از ارزش و سواد ما کم نمیشود اگر در مورد بیماری عجیبی که ما چیزی در مورد ان نمیدانیم یا اولین بار است که با ان بیماری مواجه میشویم با دامپزشک مجرب دیگری مشاوره کنیم یا حیوان را به مرکز مجهز تری ارجاع دهیم.این کار کمال فهم و انسانیت و تعهد شما را میرساند.
میدانم بعضی از مراکز به قول معروف فقط زیر اب میزنند اما بسیاری از همکاران و اساتید نیز در بسیاری از موارد کمکمان میکنند.هیچ گاه نمیخواهم نامی از کسی در سایت ذکر کنم و گرنه تمام همکاران و اساتید یاری رسان را یک به یک مینوشتم .
اگر انها نیز از پس بیماری بر نیایند انوقت از طریق ایمیل و گردش در سایت های دانشگاهی معتبر، دست به دامن دامپزشکان متخصص در ان ور اب میشوم.تمام این کارها باید انجام شود تا ما دامپزشکان که متعهد به حفظ جان بیمارانمان شدیم سریعا به فکر صدور حکم مرگ یا حکم قطع عضو نیفتیم.
امیدوارم تلاش تمامی ما برای هر چه بهتر شدن خدماتمان باشد تا کیفیت کارمان را فدای کمیت ان نکنیم.
امیررضا عامری نایینی
