با وارد کردن ایمیل خود محتوای این صفحه به ایمیل شما فرستاده می شود
انصراف
هر ساال نزدیک به سال نو ، خانوادهها و دوستان گرد هم میآیند تا رسم دیرینه چهارشنبه سوری را با غذا، جشن و آتشبازی گرامی بدارند ـ و چه کسی از یک جشن لذت نمیبرد؟ صاحبان سگهایی که از ترسِ صدا (noise aversion) رنج میبرند. برای این دسته از صاحبان، زندگی با سگی که دچار مشکلات رفتاری است میتواند بار عاطفی سنگینی داشته باشد و بر توانایی آنها برای شرکت در مراسمهای جشن تأثیر بگذارد.
چرا ترس از صدا اغلب نادیده گرفته میشود
در حالی که از هر سه سگ ، دو تای آنها از ترس از صدا رنج میبرند، این وضعیت اغلب کمتر از حد واقعی تشخیص داده میشود. شکافهای ارتباطی میان گزارش صاحبان حیوانات و پیگیری اعضای تیم دامپزشکی میتواند یکی از عوامل اصلی در تشخیص ندادن و عدم درمان این اختلال باشد. صاحبان ناآگاه ممکن است رفتار سگشان را طبیعی تلقی کنند، در حالی که از پیامدهای جدی این ناآگاهی بیخبرند – پیامدهایی مانند تشدید حدت و مدتزمان ترس، ایجاد اضطرابهای جدید، یا انتقال اجتماعی اضطراب به سایر حیوانات خانگی در خانه.علاوه بر این، اعضای تیم دامپزشکی ممکن است هنگام معاینهی حیوانات در فصولی غیر از نزدیکش دن به نوروز، از گفتگو دربارهی ترس از صدا غافل شوند.
برنامههای درمان ترس از صدا
زمانی که صاحبان سگ و اعضای تیم دامپزشکی با همکاری یکدیگر به تشخیص ترس از صدا میپردازند و شرایط زمینهای یا عوامل مؤثری همچون دردهای عضلانی-اسکلتی، اختلالات شناختی، یا داروهایی نظیر کورتیکواستروئیدها را شناسایی میکنند، میتوان یک برنامه درمانی چندجانبه طراحی کرد. درمان ترس از صدا در سگها معمولاً شامل ترکیبی از مدیریت محیطی، اصلاح رفتار، و عوامل دارویی است.
مدیریت محیطی شامل ایجاد یک پناهگاه امن و مقاوم در برابر صدا در خانه است؛ این فضا میتواند با اسباببازیها و خوراکیهای مورد علاقهی حیوان احاطه شده باشد و پخش موسیقی ملایم یا صداهای آرام بخش نیز به آرامسازی کمک کند. کمنور کردن فضا یا تاریک کردن کامل اتاق نیز میتواند در حذف تحریکات اضافی مانند نورهای چشمکزن مؤثر باشد. در برخی موارد، ارجاع به متخصص رفتار دامپزشکی برای اصلاح رفتار، حساسیتزدایی یا شرطیسازی معکوس، میتواند به عنوان بخشی از روند درمان مد نظر قرار گیرد.
در نهایت، استفاده از عوامل غیردارویی مانند پوششهای فشاری (compression garments) یا اسپریهای فرومونی و نیز داروهایی نظیر بنزودیازپینها، کلومیپرامین، کلونیدین، فلوکستین، ترازودون یا Sileo® (ژل دهانی دексمدتومیدین) اهمیت دارد. در میان داروهای مورد استفاده در درمان ترس از صدا در سگها، Sileo تنها داروی تأییدشدهی FDA در ایالات متحده است که میتوان آن را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیش از مواجهه با صدای محرک یا بلافاصله پس از مشاهدهی علائم بالینی مانند قدم زدن، نفسنفس زدن، ناله کردن، گوشهگیری یا پنهان شدن مصرف کرد.
ژل دهانی Sileo فرمولاسیونی با دوز پایین از آگونیست آلفا-۲، دکسمدتومیدین است که با مهار آزادسازی نورآدرنالین ــ مادهی شیمیایی دخیل در احساس ترس و اضطراب ــ عمل میکند. در یک مطالعهی میدانی بالینی، ۷۵٪ از سگهایی که Sileo دریافت کردند نتایج درمانی خوب تا عالی را تجربه کردند، در مقایسه با تنها ۳۳٪ در گروه دارونما. Sileo دارویی ایمن است و عوارض جانبی آن نادر و خفیف بوده و شامل استفراغ، التهاب معده-روده، خوابآلودگی و آرامبخشی میشود.
همانقدر که تشخیص و درمان اهمیت دارد، حمایت از صاحبان حیوانات با واقعیسازی انتظارات، ارائهی آموزش، و تداوم همکاری مشترک میان دامپزشک و صاحب حیوان از طریق ارزیابیها و پیگیریهای منظم نیز ضروری است.
تهیه و تنظیم : دکتر امیررضا عامری نایینی ، متخصص بیماری های داخلی دام های کوچک

زمان انتشار: شنبه 27 ارديبهشت 1404 (6 روز قبل)
تعداد بازدید: ۴۵